شنا، نگاهی به آینده

شنا، نگاهی به آینده

پدیده ورزش در جهان امروز از ابعاد گوناگونی قابل بررسی و تعمق است یعنی ابعاد اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، آموزشی، اقتصادی و غیره آن از زوایای مختلف مورد مداقه قرار گرفته و کشورهای گوناگون با توجه به اهداف داخلی و خارجی خود از آن بهره می برند. در چند دهه اخیر به جای درگیری های نظامی، ورزش صحنه رویارویی کشورها و در نتیجه به رخ کشیدن پیشرفت ها بوده است. رشد روز افزون بعد سیاسی و به تبع آن بعد اقتصادی ورزش با توجه به اطلاعات و بضاعت های علمی همه کشورها راه از پیشرفته تا در حال توسعه درگیر نموده است.

ورزشهای پایه از جمله ورزش شنا به علت دارا بودن ابعاد مختلف همیشه مورد توجه کشورها بوده اند. شاید بعد اقتصادی آن نسبت به ورزشهای دیگر از جمله فوتبال زیاد قوی نباشد ولی ابعاد دیگرش از جمله اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و بهداشتی بسیار حائز اهمیت هستند. توجه زیاد کشورهای پیشرفته و حتی کشورهای در حال توسعه به این ورزش دلیلی بر این مطلب است.

در چند ساله اخیر که توجه به ورزش شنا در بین خانواده های ایرانی زیاد شده و از طرفی دیگر تعداد مدالها، این تفکر را در بین مسئوولین ایجاد کرده که شاید بتوان در ابعاد فرهنگی و اجتماعی و به خصوص در بعد سیاسی همچون فوتبال از آن استفاده کرد. قرار گرفتن در رده های بالاتر آسیایی و جهانی از نظر مدال این نگرش را بیشتر تقویت نموده است. دستیابی به چنین هدفی مثل کلیه زمینه های دیگر نیاز به هدف گزاری، برنامه ریزی، تامین وسایل نرم افزاری و سخت افزاری و در نهایت اجرا دارد. آنچه که روشن و واضح است در دو مقوله اول مشکلی وجود ندارد ولی در مقوله های سوم و چهارم مشکلات عدیده فرا روی ورزش های پایه از جمله شنا خواهد بود.

روند رو به رشد شنا در سالهای اخیر نیز این تفکر را بیشتر تقویت کرده و نشان داده که سرمایه گذاری در این زمینه بی نتیجه نخواهد بود. اگر به صورت فراگیر امکانات و لوازم لازم در اختیار مردم و هیات ها و فدراسیون باشد، دیگر دنبال کسب مدالها آنهم بصورت تصادفی نخواهیم بود.

به نظر می رسد با توجه به اینکه دولت در خیلی از زمینه ها رایانه می دهد، دادن یارانه در ورزش نیز در دستور کار قرار گیرد تا امکانات ارزان در اختیار مردم باشد و فدراسیونها از جمله فدراسیون شنا نیز بتوانند وظایف و ماموریت های ذاتی خود را که همانا تقویت بعد قهرمانی است به انجام رسانند و همچنین سازمان تربیت بدنی و آموزش و پرورش در بعد همگانی وظایف و ماموریت های خود را دنبال نمایند.

داشتن دیدگاه درآمد زایی و اقتصادی در ورزش، آنجا که به بهای فدا کردن آموزش و همگانی کردن ورزش بر می گردد، به نظر نمی آید آینده روشنی را رقم زند. اگر حتی نمی توانیم این دید را در بخش خصوصی رایج و جاری سازیم بهتر است آنرا حداقل در استخرهای تحت پوشش سازمان تربیت بدنی و آموزش و پرورش ودیگر ارگان ها که با بیت المال مردم ساخته شده اند، عملی کنیم.

تاسیس مدارس شنا، پایگاههای قهرمانی و پایگاههای ملی می توانند در کوتاه مدت یاری دهنده باشند تا جمعیت تحت پوشش آموزش شنا بیشتر شود و به تبع آن استعدادهای بیشتری مورد شناسایی قرار گرفته و نسبت به پرورش آنهم اقدام گردد.

 نوشته بهرام پازوکی بهرام پازوکی رئیس کمیته فنی شنا

نشریه رسمی فدراسیون شنای جمهوری اسلامی ایران – شماره 8