سرمایه گذاری در رشته های پر مدال را جدی بگیریم

اداره ورزش با دو دیدگاه و دو سیاست امکان پذیر نیست

سرمایه گذاری در رشته های پر مدال را جدی بگیریم

یکی از دلایل رشد و موفقیت کشورهای پیشرفته در امر ورزش، کنار آمدن آنها با واقعیت های حاکم بر ورزش آن کشورهاست. زیرا با شناسایی کارشناسانه و آگاهانه نقاط قوت و ضعف خود، به گونه ای برنامه ریزی می کنند که روند صعودی پیشرفت را حفظ کرده، از ضعف های خود کاسته و نقاط قوت خود را تقویت نمایند. لازمه تحقق این امر، باور این مساله است که نگاه مسئولان ورزش باید همسو و همراه باشد و در نشست های تخصصی و راهبردی به این اجماع برسند که موفقیت در ورزش، در گرو داشتن تفکرات مثبت، سازنده و نزدیک به هم است و اگر محور این گونه جلسات، پذیرش حقایق موجود در جامعه، امکانات، نیازها، پتانسیل ها و نیروهای تخصصی در همه زمینه ها باشد، آنگاه نگاه مشترک و همسویی، پدید می آید که حاصل آن به سود ورزش و نیروهای فعال در آن خواهد بود و اگر این تفکرات به استانداردهای جهانی نزدیکتر باشد و در آن برنامه ریزی های مسئوولان بین المللی ورزش برای آینده مد نظر قرار گیرد، آنگاه می توان امیدوار بود روندی که در پیش گرفته شده، بتواند موجب پیشرفت و موفقیت روز افزون گردد.

باید بپذیریم که نگاه امروز ورزش جهان، یک نگاه کاملا حرفه ای است و در این نوع نگاه، ورزش قهرمانی در مقایسه با دیگر ابعاد ورزش، با اقبال بیشتری روبرومی شود. در نتیجه کسب مدال بویژه در عرصه های بین المللی و در راس آن المپیک ها و مسابقات جهانی و قاره ای از ارزش بالاتری برخوردار می گردد و همه برنامه ریزی ها و تدابیری که برای آینده در نظر گرفته می شود، بیشتر به سمت رشته هایی است که با سرمایه گذاری روی آنها می توان به مدال های زیادتری دست یافت و البته در این میان، استقبال مردم جهان از این رشته ها هم، مورد توجه قرار می گیرد و خلاصه مسئوولین، به گونه ای برنامه ریزی می کنند که هم تماشاگران را حفظ کنند و هم فضا را برای رشد ورزشهای جذاب و پرمدال بیش از پیش فراهم نمایند.

اگر امروز در کمیته بین المللی المپیک به عنوان بالاترین مرجع ورزش جهان، بحث حذف رشته هایی چون وزنه برداری و کشتی مطرح می شود، بدان علت است که این رشته ها با حداقل تماشاگر روبرو هستند و حتی در بازیهای المپیک و پیکارهای جهانی که اوج رقابت در این دو رشته است، با کمترین استقبال مواجه می شوند. این زنگ خطر همچنین زمزمه هایی را که خواستار حذف این دو رشته از صحنه المپیک هستند، مسئوولین ورزش جهان شنیده اند.

در این بین المپیک ها محل جولان قهرمانان  و ورزشکاران رشته هایی چون دو و میدانی، شنا و ژیمناستیک است. رشته هایی که هم تماشاگران را به محل مسابقه می کشاند، هم شاهد رقابت های زیبایی در آن هستند و هم مدال های پرشماری در آن توزیع می شود که همه این عوامل، کشورهای مختلف جهان را تشویق و ترغیب می کند تا با این واقعیت کنار آمده و برنامه ریزی هایی در جهت حمایت از این رشته ها، تحت عنوان رشته های پایه و مدال آور به عمل آورند.

در کشور ما، چند سالی است که مسئوولان ورزش اهمیت توجه به رشته های پایه پی برده اند و نگاه آنان نسبت به سالهای پیش از آن، تغییر محسوسی داشته است، اما این تجربه را هم باید همواره مد نظر داشته باشیم که توجه مقطعی به رشته های پایه، شاید به ظهور تک ستاره هایی منجر شود، اما نتیجه بخش نخواهد بود و برای موفقیت های مستمر، نیاز به فرصت بیشتری برای به بار نشستن تلاش ها وجود دارد. این که انتظار داشته باشیم رشته هایی چون شنا، شیرجه و واترپلو به عنوان رشته های مدال آور با حمایت های مقطعی و کوتاه مدت به مدال برسند و یا حمایت از آنان از سوی مسئوولان ذیربط  با بالا و پایین شدن بودجه و اعتبارات، دچار تزتزل شود، نه تنها عادلانه نیست، بلکه کارشناسانه هم نیست و همه تفکرات مثبت گذشته را زیر سئوال می برد. این اتفاق در مورد رشته های مدال آوری چون دو و مید انی و ژیمناستیک هم به عنوان دیگر رشته های پایه قابل اعتنا و پیگیری است و نباید مسئولان با انتخاب ساده ترین وکم خطرترین راهها، نگاه حمایتی خود را از رشته های مدال آور دور کنند. برای ورزش ما که زمانی رشته ای چون شنا، جایگاهی در منطقه و قاره نداشت، امروز شناگران کشورمان در سایه حمایت های مسئوولان سازمان تربیت بدنی خود را در فینال مسابقات آسیایی می بینند، که این نشانگر پاسخگویی مناسب به اعتماد مسئوولان و بیانگر رشد کیفی این ورزش زیباست تا جایی که اکنون در هر مسابقه بین المللی و کشوری، شاهد رکورد شکنی های ملی نیز هستیم. این مهم در رشته شیرجه با مدالهایی که تاکنون کسب کرده و در رشته واترپلو با موفقیت هایی که بدست آورده، کاملا مشهود است و برای آنکه، این نمودار همواره به سیر صعودی خود ادامه دهد، باید همچنان  مورد توجه و حمایت قرار داشته باشد.

واقعیت این است که افق های روشنی پیش روی رشته های شنا و واترپلو در وهله اول و شیرجه در وهله دوم قرار دارد که نه می توان آنها را نادیده گرفت و نه انصاف است که آن را مورد توجه قرار نداد. راهیابی به مسابقات جهانی، تلاش برای کسب سهمیه المپیک 2008 پکن و برنامه ریزی برای تصاحب مدال در بازیهای آسیایی 2010 گوانگجو، اتفاقات کوچکی نیستند، زیرا اگر هر یک به نتیجه برسد، افتخاری برای خانواده بزرگ ورزشهای آبی و نمره مثبتی در کارنامه مسئوولان ورزش خواهد بود و نمی توان از کنار آن به سادگی گذر کرد.

حضور موفقیت آمیز تیم واترپلو جوانان ایران در اولین دوره کاپ فینا که با مقام سومی همراه شد و جوانان شایسته ما بالاتر از رقیبان آسیایی و آفریقایی قرار گرفتند، یک واقعیت شیرین و قابل تامل است که تحسین نگاه بین المللی را با خود همراه کرد و رئیس فدراسیون جهانی شنا ( فینا) را به وجود آورد.ثبت چندین رکورد ملی و رکوردهای رده های سنی در مسابقات کشوری تائیدی بر این مدعاست که رشته شنا، راه موفقیت را پیدا کرده و می تواند با تکیه بر حمایت مسئوولان فاصله خود را با رقیبان کمتر از گذشته کند و حتی به مدال هم بیاندیشد، چیزی که در گذشته نه چندان دور، خواب آن را هم نمی دیدیم.

بنا به همین واقعیت ها، باید مسئوولان سازمان تربیت بدنی، نگاه حمایت آمیز خود را از رشته های شنا، شیرجه و واترپلو، برنگردانند. اتفاقاتی را که در چند سال اخیر در این رشته ها موجب انگیزه و تلاش بیشتر شده، باور کنند و با اختصاص بودجه و اعتبار لازم به حرکت رو به جلویی که آغاز شده، شتاب دو چندانی بدهند. خوشبختانه در این مسیر، همواره مهندس علی آبادی معاون رئیس جمهور و ریاست سازمان تربیت بدنی، با درک واقعیت های حاکم بر ورزش ایران و جهان، حمایت از رشته های پرمدال را مورد تاکید قرار داده و نه تنها در گفتار که در عمل نیز این مهم را به اثبات رسانده و آن را به عنوان خط مشی ورزش کشور ترسیم نموده، بدیهی است این انتظار از کمیته ملی المپیک نیز بوده و هست که در این مسیر نگاه مشترکی با سازمان تربیت بدنی داشته باشد و در واقع، همسو وهم جهت با سازمان تربیت بدنی در اختصاص بودجه و اعتبار برای فدراسیون های ورزشی گام بردارد، چرا که اداره ورزش با دو دیدگاه و دو سیاست امکان پذیر نیست و هرچه این نگاه ها به هم نزدیک تر باشد، راه موفقیت کوتاهتر خواهد شد.

کلام آخر این که در شنا، شیرجه و واترپلو و البته دیگر رشته های پرمدال و مدال آور باید دست به سرمایه گذاری عظیمی زد و توفیقاتی که تا امروز حاصل شده، تائیدی بر اعتماد مسئوولان به این گونه رشته هاست. مطمئنا با درایت سازمان تربیت بدنی و همدلی و همراهی کمیته ملی المپیک می توان موجب تغییرات اساسی در ساختار ورزش ایران شد و این مهم، تنها با توجه به ورزشهای پایه و پرمدال میسر خواهد بود.

نشریه رسمی فدراسیون شنای جمهوری اسلامی ایران

شنای ایران – شماره 8- تابستان 1384