سلاحهای باستانی معبد شائولین – شمشیر پهن
سلاحهای باستانی معبد شائولین
نویسنده : برت راسل مترجم : سمیرا اباذری قره بلاغ
هنرهای رزمی گوناگون و متعدد چین، با گذشت هزاران سال از بوجود آمدنشان، سلاح های گوناگونی را پدید آورده است، که هر یک در نوع خود تاثیر مرگباری دارد. مدتهای مدید بسیاری از این سلاحها به صومعه نشینان جنگجوی معبد مشهور شائولین، که زادگاه بسیاری از سبکهای کونگ فو محسوب می شود، آموزش داده می شد. در این مجموعه سیستم های تسلیحات شائولین، استاد کونگ فوی شائولین، سیفو برت راسل ( زینگ وو ) بخشی از تاریخچه و تکنیک پک کوآر- دائو، یا ماهیت قداره ی شائولین، را آشکار می کند.
شمشیر شائولین
تاریخچه پک کوآر- دائو
سلسله مینگ، که بیش از 700 سال پیش در سال 1368 حکومت 276 ساله خود را در چین آغاز نمود، در بزرگترین دوره هدایت گر معبد شائولین بود. طی این دوره از تاریخ، معبد شائولین و حکومت نزدیکترین رابطه را با هم داشتند، و حکومت زمین و ثروت را در اختیار معبد قرار می داد. حکومت همچنین به سربازان صومعه نشین یا « صومعه نشینان رزمی» اجازه داده بود تا تعدادشان را به 3000 نفر افزایش دهند، طوری که سازمان یافته و آماده بودند تا در هر زمانی از معبد شائولین و امپراطور دفاع کنند.
شائولین مکانی بود که بیشتر سبکهای کونگ فو را تا آن زمان بسط و گسترش داده بود، بنابراین دلیلی بود تا امپراطورها و محافظین آنها در معبد شائولین تحت تعلیم کونگ فوی شائولین قرار بگیرند.
سلاح اصلی که برای محافظت از امپراطور توسط محافظین امپراطوری مورد استفاده قرار می گرفت دائو یا قداره ( شمشیر پهن ) بود. دائو یک سلاح تیغه ای یک لبه خمیده است که با یک دست گرفته می شود. به خاطر تیغه خمیده اش، عمدتا به منظور پاره پاره کردن و تکه تکه کردن مورد استفاده قرار میگیرد. این سلاح طی دوران سلسله مینگ بسیار مشهود بوده است، بنابراین امپراطورها ملزم می داشتند که محافظین امپراطوری یک سیستم دائو را که موثر،مرگ بار، و مهم تر از همه، مرموز و نهان بود، فرا بگیرند. سبکی که توسط امپراطور انتخاب شد ماهیت پک کوآر دائو معبد شائولین بود.
پک ترجمه می شود به « تکه تکه کردن » و کوآر به معنای « ضربه زدن» می باشد. ضربه های این سیستم بسیار قدرتمند هستند و عموما بهترین توصیف آن است که بگوییم به تبری شباهت دارد که چوب را تکه تکه کرده و قطع می کند. از آنجا که تمام محافظین امپراطوری به کشورشان خدمت می کردند و برای محافظت از آن می خواستند جان شان را فدا کنند، مهارت پک کوآر دائو معبد شائولین فقط می توانست بدین منظور مورد استفاده قرار بگیرد و اجازه داده نمی شد که به افراد خارج از معبد یا قصر امپراطوری منتقل شود. هر کسی که از این قانون تخطی می کرد مثل آن بود که مرتکب خیانت به بالاترین دستور شده باشد، و به همراه تمام اعضای خانواده اش اعدام می شد.
به همین دلیل، پک کوآر دائو شائولین، یک سیستم خیلی سری بود، و هنوز هم هست. در 1644 ، سلسله مینگ سرنگون شد و حکمرانان جدید مانچو سلسله شین را بنا نهادند. زمانی که مانچوها بر اکثریت مردم چینی هان حکومت می کردند، ناخشنودی از حکومت شین رواج داشت، و شعار مشترکی که در بین مردم شنیده می شد این بود که « براندازی شین، بازگردانی مینگ» قدرت معبد شائولین، هم سیاسی و هم رزمی، که آن را وفاداران به حکومت مینگ می شناختند، موجب ترس مقامات حکومت شین بود، حکومتی که جلوی هنرهای رزمی را گرفت، و شرکت در آموزش های با سلاح را غیرقانونی اعلام کرد. این امر سبب شد که صومعه نشینان در پشت درهای بسته و حتی شبانه به تمرین تعالیم خود بپردازند. چنین موضوعی، به طور حتم، این سبک را، حتی در خفای بیشتری محصور می داشت. امپراطور کانگشی آن قدر از صومعه نشینان شائولین می ترسید که در حقیقت نیروهایشان را فرستاد تا معبد را به آتش بکشند. معبد شائولین به بازسازی خود پرداخت شیان لانگ از معبد شائولین دیدن نمود. او شب را در اتاق بزرگان معبد ماند و از بازدید خود بسیار لذت برده بود طوری که برای نشانه در دروازه ورودی سه عبارت شائو، لین و سی ( معبد شائولین ) را نوشت. همین عبارات، به دست نوشته امپراطور، امروز هم هنوز از ورودی اصلی جلوی معبد آویزان است. حتی طی انقلاب فرهنگی نیز، 5000 سرباز چینی در جنگ با مهاجمان ژاپنی از پک کوآر دائو معبد شائولین، شائولین را در جنگ ها به اثبات رسانده اند. این فنون بنابر طبیعت ددمنشانه اش، فقط به وارثان پیشرفته کونگ فوی شائولین تعلیم داده می شود. گرچه در این عصر و زمان، به خصوص برای غیر نظامیان، شمشیر دیگر یک سلاح کاربردی نیست، همین تکنیک ها می توانند در مورد یک چوگان سنگین و کوتاه یا چوگان بیسبال به کار گرفته شوند.
آموزش
آموزش استفاده از پک کوآر- دائو معبد شائولین با یادگیری ماهیت آن شروع می شود که شامل 35 حرکت می باشد. این حرکت ها به هشت ترکیب تقسیم می شوند.
سیاحت با دائو
سیفو راسل می گوید که طبق یک گفته قدیمی شائولین اول در مشت استاد شوید.
بعد در چوبدستی و بعد در شمشیر. پس از آنکه در چوبدستی پیشرفته استاد شدم شروع به یادگیری یک کوآر دائو نمودم. به یاد دارم که از فرا گرفتن این دوره ی مشهور دائو بسیار هیجان زده بودم.
اول شروع به یادگیری ماهیت آن با دائو تمرینی کردم که کمی کوتاه تر و سبک تر بود ( با فلز ارتجاعی ساخته شده بود ) طی این دوره از تعالیم، متوجه شدم که اگر تکنیک من ناصحیح باشد، دائو تمرینی باز هم آن قدر تیز هست که دستهای مرا ببرد. « زمانی که ماهیت آن کامل شد، پس نوبت به ترکیب ها رسید. من مجبور بودم روزی 300 مرتبه هر یک از ترکیب ها را تمرین کنم. یک بار دیگر، با شمشیر تمرینی به یادگیری پرداختم. اما برای شریک تمرینی اولیه ام باید از یک شاخه ی کوتاه بامبو استفاده می کردم. زمانی که در ترکیب و تکنیک های مربوط به دائوی تمرینی حرفه ای شدم، پس کار سخت استفاده از دائوی جنگی را شروع کردم، که بسیار سنگین تر و بلندتر بود. به خاطر این تعلیم، ماهیت و ترکیب های بخشی از حافظه ی عضلانی من شدند.
طی فرآیند تعلیم از هیچ نوع تجهیزات محافظتی جهت پوشش استفاده نمی شود، زیرا که این قضیه همان قدر که به کاروران کمک می کند که خود را فریب ندهند به همان میزان جدیت تعلیم دائو را نیز گوشزد می کند. به خاطر تعلیم شمشیرزنی دچار بریدگی ها، کوفتگی ها و شکستگی های زیادی شده ام اما ارزشش را دارد.
« آخرین وجه دائو تعلیم « چی کونگ » است. من با یک دائوی کند لبه به دستها، پاها، و تندی خودم ضربه می زدم، و با تکنیک های خاص تنفسی « چی کونگ سخت » آن را دو برابر می کردم. این فرایند روش تعلیم سنتی برای استفاده از پک کوآر دائو در مبارزه است.»
ماهنامه ورزشی قهرمان 83
