دانش کونگ فو در پیشگیری از بروز آسیب ها
دانش کونگ فو در پیشگیری از بروز آسیب ها
هنرهای رزمی سرزمین چین بیشتر به واسطه حرکات موزون و ریتمیک فرمهای آنها شناخته شده اند. به هم پیوستگی آنها در سلسله حرکاتی منطقی و منظم اگرچه زیباست، اما در پس این زیبایی کاربردهای بیشماری از اصول مبارزه نهفته است. با وجود اینکه هنرهای سنتی چنین زمان زیادی را صرف آموزش فرم می کنند، ولی اهمیت تاریخی آنها بیش از آن چیزی است که اکثریت مردم فکر می کنند.
بنا به نظر بیشتر محققان، انواع این فرمها تقریبا در اواخر دوران تکمیل کونگ فو، کامل گردیده اند. به عقیده آنها، راهبان شائولین تمرینات رزمی خود را با تمرینات انفرادی تکنیک های اصلی مبارزه آغاز نموده اند. این راهبان که به « پدران کونگ فو» معروفند، بر روی هر ضربه دست یا پا، انواع تکنیکهای مهار ضربات و حالتهای مختلف استقرار را آنقدر تمرین می کردند که بتوانند بدون نیاز به فکر کردن، هر کدام از حالات هر حرکت را به راحتی تکرار نمایند. تمرینات یوگا که ره آورد « بودیدهارما« پیرو بنیانگذار معبد شائولین از سرزمین هیمالیا بود نیز، بخشی از تمرینات آنها را تشکیل می داد. و بالاخره، پاره ای از تکنیکهای ادغام شده هنر رزمی هندوستان به نام « کالاری پاییت» با تکنیکهای تکامل یافته مبارزه در چین.
مجموع این تمرینات بدنی، راهبان شائولین را نه تنها به رزم آورانی خوف انگیز بدل ساخت بلکه اندام آنها را به طرز شگفت آوری قوی و انعطاف پذیر نمود. بدون تردید، تقویت رباطها، زردپیها و عضلات، آنها را در برابر شدیدترین درجات فشار و ضرب دیدگی در امان نگه می داشت. تمرینات مستمر روزانه، توان آنها را در تحمل فشار شدید تمرینات، آنهم بدون گرفتار شدن در دام آسیب دیدگیهای پیش آمده برای رزمی کاران غیر آماده تضمین می کرد. ضمنا این قدرت، در جلسات سخت مراقبه ( مدیتیشن) و اجرای وظایف محوله روزانه صومعه به یاریشان می آمد. چنین ویژگی تحمل طاقت فرسایی، تنها مخصوص کونگ فو نیست، چرا که تمرینات « تای چی چوان» نیز مشابه این اصول را در پیشگیری از آسیب دیدگی در دستور کار خود دارد. از لحاظ سنتی، هنرجوی تای چی قبل از آموختن گام برداشتن، باید نحوه درست ایستادن را بیاموزد. تمرینات ایستادن یا همان مراقبه به حالت ایستاده، از بخشهای جدایی ناپذیر این هنر می باشد که متاسفانه در اغلب موارد مورد غفلت قرار گرفته است. در این تمرینات برای تقویت بافتها و عضلات به هم پیوسته پایین تنه، هر هنرجو موظف است تا در هر استقرار بین 2 الی 3 دقیقه قرار گیرد. او با اجرای صحیح این گونه تمرینات، خواه ناخواه باعث « استحکام » مفاصل خود خواهد شد.
وی در آغاز وقتی برای اولین بار تمرینات حرکت کردن را تجربه می نماید، باید جابجایی از هر حالت به حالت دیگر را به آرامی هر چه ممکن انجام دهد. از مزایای اینگونه حرکات اول آن است که هرگونه بی نظمی در حرکات بدن بسیار به چشم آمده و برای مربی این امکان را فراهم می سازد تا راهنماییهای لازم جهت تصحیح حرکت هنرجو را به وی یادآوری نماید و او را در راه تقویت عضلات و اگاهی به اجرای بهترین حالت یاری دهد. و دیگر آنکه، صدمات ناشی از برخورد با محیط اطراف را در حین حرکات یا تقریبا به صفر می رساند. این شیوه از مطمئن ترین شیوه های تمرین ورزیدگی مفاصل و عضلات است، چرا که در حرکات آرام نه از پارگی عضلات به آن صورت خبری هست و نه از تحمل وزن اضافی.
تقویت عضلات دو طرف ستون مهره ها با اجرای صحیح حرکات تای چی ، از دیگر موارد مورد توجه به این سبک است. از آنجایی که تقویت این عضلات باعث تقویت عضلات پشت وگردن می گردد، در این حالت سر به جای خم شدن یا افتادگی به طرف جلو، به صورت صاف و کشیده بر روی تنه قرار می گیرد. نگهداری سر در چنین حالتی خطر آسیب دیدگی گردن و شانه را در طول فعالیتهای روزانه به حداقل می رساند، زیرا وضعیت درست و عمودی سر احتمال در تنگنا قرار گرفتن اعصاب این اعضاء را کاهش می دهد. ضمنا، وضعیت درست ستون فقرات با افزایش حجم بالاتنه قدرت چرخش، از به هم فشردگی اندامهای داخلی بدن جلوگیری می نماید.
از دیگر سبکهای کونگ فو که در زمینه پیشگیری از آسیب دیدگی درحد و اندازه های خوبی قرار دارد، « شوای چیانو » است. سبک « پائوتینگ» که شباهت زیادی به کشتی دارد با استفاده از سیزده تمرین اصلی یوگا، قدرت، انعطاف پذیری و تعادل مورد نیاز در پرتابهای قدرتمند را برای هنرجو فراهم می سازد. هنرجویان قدیمی شوای چیائو با قرار دادن بدن خود در معرض پرتابهای شدید یک حریف واقعی، توان بدنیشان را برای تحمل فشارهای ممتد اجرای تمرینات بالا می بردند استاد من ؛ « دیوید لین » در این باره گفته است که از قدیم الایام مرسوم بوده تا شاگردان جدید، قبل از دریافت اجازه برای ورود به جمع کلاس و تمرین تکنیکهای پرتاب، ملزم باشند که برای مهارت یافتن در تکنیکهای پایه مدتها – حتی گاهی سالها- در کنار محوطه اردوگاه شوای چیائو ایستاده و بر روی این تکنیکها تمرین نمایند.
فرمهای شائولین، تمرینات گام برداشتن تای چی و تمرینات زیربنایی شوای چیائو ، همگی در افزایش مطمئن و بدون خطر قدرت بالقوه جسمی روحی- اخلاقی فرد دارای راهی مشترک هستند. ممکن است که تمریناتی به این شیوه در ابتدا یکنواخت و کسل کننده به نظر آید، اما در واقع بدنتان را به گونه ای آماده می نماید که عملا بعدها توان اجرای کارهای بزرگ را داشته باشید- کارهایی از قبیل ضربات پرنده دورانی و یا پرتابهای مرگبار
ماهنامه تخصصی هنرهای رزمی و تندرستی هنرهای رزمی/ سال سوم
