چگونه یک مربی کاراته می تواند به سه گام ساده در ورزشکاران انگیزه ایجاد کند؟

چگونه یک مربی کاراته می تواند به سه گام ساده در ورزشکاران انگیزه ایجاد کند؟

به قلم : پوال آ. والکر Paul A. Walker

چنان چه برای مدتی به عنوان مربی کاراته کار کرده اید به خوبی این نکته را می دانید که موفقیت شما در امر آموزش کاراته کاها از فاکتوری مهم نشات می گیرد. این فاکتور همان حفظ انگیزه فرد در سطحی بالا جهت ادامه آموزش می باشد. در حالی که هنوز هم تمرکزتان بر ارائه برنامه آموزشی با کیفیتی بالا می باشد، چگونه این کار را انجام می دهید؟

بسیاری از باشگاه های کاراته وجود دارند که شاگردانی در محدوده سنی 4 تا 74 سال و یا بیشتر دارند. اغلب در بین این افراد، شاگردانی با انگیزه بالا و تعدادی بسیار مشتاق نیز وجود دارند که اگر به آنها گفته شود بالا رفتن از دیوار به صورت وارونه باعث پیشی گرفتن از سایر اعضای باشگاه می شود، این کار را انجام خواهند داد. اما افراد دیگری نیز وجود دارند که به این ورزش از دیدگاه سرگرمی نگریسته و از آموزش متعادل تری برخوردارند.

 به طور کلی این گروه سخت کار کرده و به طور منظم در کلاس ها شرکت می کنند اما کاراته در اولویت کارهای روزمره شان قرار ندارد. دسته آخر افرادی هستند که هدفشان دست یابی به کمربند مشکی است اما با مفهوم کار سخت برای رسیدن به آن ناآشنا می باشند. حال چگونه می توانید در این گروه های مختلف انگیزه ایجاد کنید؟ در این جا سه راه ساده برای شروع پیشنهاد می شود:

1)   به شاگردان خود در دست یابی به موفقیت کمک کنید.

همه ما به عنوان یک انسان نیازمند احساس موفقیت می باشیم. مایلیم تلاش هایمان مورد توجه و تایید افرادی قرار گیرد که احترام و ارزش بسیاری برایشان قائل هستیم.شاگردان رشته کاراته نیز از این قاعده مستثنی نیستند.

 تشویق باعث پیشرفت می شود. هیچ نیرویی قوی تر از تعریف و تمجید شما از عملکرد و یا پیشرفت شاگردتان وجود ندارد. همه ما این عبارت را شنیده ایم که مردم توجه ندارند که شما تا چه حد می دانید، مگر آن که بدانند چقدر توجه دارید. به شاگردان خود نشان دهید به آنها توجه دارید و حداکثر سعی خود را در امر آموزش آنها به کار می برید.

2)   تغییر ماهیت تکرار

تکرار روشی برای کسب مهارت و همچنین تعریفی برای واژه جنون می باشد. این تعریف عبارت است از انجام کاری به دفعات و تکرار آن با انتظار نتیجه ای متفاوت. وظیفه شما به عنوان یک مربی این است که در شاگردان خود این اطمینان را به وجود آورید که تکرار باعث پیشبرد سطح مهارتی آنها شده و این تکرار در نظر آنها همچون درسی جدید جلوه کند. این کار با انجام تمرینات مکرر و آموزش تکنیک هایی صورت می گیرد که تمرکزشان بر رشد توانایی های ذاتی هر فرد به عنوان یک رزمی کار می باشد. با انجام این کار شاگردان شما همیشه در اشتیاق آمدن به کلاس می باشند زیرا مشتاقانه در پی آنند که بدانند در آن روز چه چیزی یاد خواهند گرفت. تکرار یک درس با روش های مشابه نتیجه ای جز ایجاد بی انگیزگی در ورزشکار در پی نخواهد داشت.

3)   پیاده سازی سیستم موثر رتبه بندی

مسیر رسیدن به کمربند مشکی طولانی و دشوار بوده و اکثر ورزشکاران موفق به طی این مسیر نمی شوند. از این رو اهمیت آشنایی با سیستم رتبه بندی امری ضروری می باشد. به این معنا که شاگردان شما به طور منظم از موفقیت های مرحله به مرحله برخوردار شوند. این موفقیت مرحله به مرحله همان کمربندهای رنگین می باشند. از داشتن سیستم کمربند مشخصی اطمینان حاصل کنید به گونه ای که ورزشکاران انگیزه تلاش برای شرکت در آزمون هایی را، که هر سه ماه یک بار انجام می شود، داشته باشند. اما مراقب باشید که شاگردان خود را با انواع رنگ ها و رتبه بندی های جانبی گیج نکنید. باید سادگی و وضوح این سیستم به گونه ای باشد که شاگردان به وضوح بدانند که چه انتظاری از آنها دارید.