تاریخچه تنیس روی میز در ایران

 

تاريخچه تنيس روي ميز در ايران

پينگ پنگ در ايران پيشينه‌اي نسبتا طولاني دارد اما در خارج از مرزهاي ايران از قدمتي طولاني‌تر برخوردار است.

پينگ پنگ در قرن نوزدهم در انگلستان متداول شد و پس از مدتي اين ورزش توسط افسران انگليسي به ساير نقاط جهان نيز انتقال يافت. اين ورزش پيش از اينکه به نام پينگ پنگ شهره شود به نام‌هاي ديگري از قبيل گوسيما، پيم بام، ويف واف و تنيس داخل سالن شناخته مي‌شد.

در سال 1926 فدراسيون بين‌المللي تنيس روي ميز تاسيس شد و متعاقب آن در همان سال مسابقات جهاني پينگ پنگ با حضور 7 کشور در لندن برگزار گرديد. همانطور که ذکر شد افسران انگليسي اين ورزش را در تمام دنيا رواج دادند و در ايران نيز همين افسران پينگ پنگ را متداول کردند.

 

در سال 1317 در شهرهاي آبادان، مسجد سليمان و آغاجري که محل اجتماع خارجيان و افسران انگليسي بود ورزش پينگ پنگ ظهور کرد. در سال 324 1 براي نخستين بار مسابقات باشگاهي و دسته‌هاي آزاد با حضور خارجيان مقيم ايران برگزار شد و در ادامه اين رشته بيشتر مورد توجه قرار گرفت.

در سال 1326 اين فدراسيون به عضويت فدراسيون بين‌المللي پينگ پنگ درآمد و در همان سال جايزه نخست دوبل آقايان جهان به نام کاپ ايران در نظر گرفته شد. در سال 1332 براي نخستين بار مسابقات قهرماني کشور در تهران برگزار شد و در سال 1346 تنيس از تنيس روي ميز جدا شد و هر کدام به فدراسيوني مستقل تبديل شدند. پس اين اتفاق غفور آلبا به عنوان رئيس فدراسيون پينگ پنگ ايران منصوب شد.

تمامي رئيسان فدراسيون تنيس روي ميز ايران از تاريخ تاسيس خود بدين شرح است:1-آقاخان بختيار (1326 الي 1327) 2-محمود حاجبي (1327 الي 1346) 3-غفور آلبا (1346 الي 1348) 4-محسن آروين (1348 الي 1350) 5-امير امين (1351 الي 1355) 6-شاهرخ امير ارجمند (1356 الي 1357) 7-امير ميرصادقي (1358 الي 1359) 8-رضا لواساني (1359 الي 1360) 9-علي اکبري آرمند (1360 الي 1363) 10-احمد صفوي‌زاده (1363 الي 1366) 11-علي اکبري آرمند (1366 الي 1370) 12-محمد مجدآرا (1370 الي 1374) 13-شاهرخ شهنازي (1375 الي 1388) 14-محمد زارع‌پور از 88 تاکنون

پينگ پنگ ايران در اولين ميدان بين‌المللي که مسابقه‌هاي جهاني سال 1957 بود به مقام هفدهم مشترک در ميان سي و سه تيم شرکت کننده دست يافت. علي‌رغم کمبود امکانات در آن زمان، تيم ايران در بازي‌هاي آسيايي 1958 توکيو به مقام سوم دست يافت. امير احتشام زاده و هوشنگ بزرگ زاده چهره‌هاي بي رقيب آن زمان پينگ پنگ بودند. احتشام زاده در بين سال‌هاي 1332 تا 1348 دوازده بار قهرمان ايران شد. در بازي‌هاي آسيايي 1366 تيم ايران به مقام پنجم دست يافت و هوشنگ بزرگ زاده در رقابت‌هاي انفرادي مکان سوم آسيا را به چنگ آورد و صاحب نشان برنز شد.

بهترين عنوان ايران در تاريخ حضورش در رقابت‌هاي جهاني کسب مقام نهم جهان در سال 1963 است. در سال‌هاي 1965 (مقام دوازدهم)، 1967 و 1971 (مقام شانزدهم) براي ايران به دست آمد. پس از چندين سال غيبت به علت پيروزي انقلاب اسلامي، تيم ايران در سال 1980 در قهرماني آسيا شرکت کرد و به مقام يازدهم رسيد. اولين حضور ايران در مسابقات قهرماني آسيا به سال 1972 در پکن بر مي‌گردد که در آن رقابت‌ها ايران به مقام هفتم دست يافت.

همچنين تيم‌ملي پينگ پنگ ايران با حضور در رقابت‌هاي جهاني پينگ پنگ مسکو در سال 2010 براي نخستين بار مقام 35 تيمي جهان را پس از پيروزي انقلاب اسلامي کسب نمود.

پينگ پنگ ايران در المپيک

پينگ پنگ ايران براي نخستين بار در سال 1992 حضور در المپيک را تجربه کرد. ابراهيم عليدخت در سال 1992 با حضور در المپيک بارسلون نام خود را به عنوان اولين المپيکي تاريخ پينگ پنگ ايران ثبت نمود. پس از آن در المپيک 2000 سيدني مجيد احتشام زاده نام خود را به عنوان دومين المپيکي پينگ پنگ ايران ثبت کرد. محمدرضا اخلاق پسند و افشين نوروزي نيز به ترتيب نمايندگان پينگ پنگ ايران در المپيک‌هاي 2004 و 2008 آتن و پکن هستند.

 

برگرفته از وب سایت فدراسیون تنیس روی میز