پژوهش های جدید در زمینه ی فعالیت های ورزشی به موازات پیشرفت های به وجود آمده در طراحی کفش های ورزشی، باعث به وجود آمدن کفش هایی شده است که امروزه به عنوان یکی از ابزارهای اصلی هر رشته ورزشی مطرح هستند. در بسیاری از ورزش های پویا مکانیکی قسمت عمده ای از سنگینی کار روی پای ورزشکار است. کفش ورزشی برای اجرای بهتر ورزش بسیار مهم است، چنانچه در شاخه ی قهرمانی ارتباط بسیار بالایی بین کفش ورزشکار و اجرای فرد وجود دارد.
کفش ورزشی دارای سه کارکرد اصلی و هم پوش است: 1) حفاظت پا 2) راحتی 3) حمل وزن بدن و جابه جایی.
جنبه هایی که مربوط به تامین راحتی پا است شامل اندازه، وزن، انعطاف پذیری، تهویه (جابه جایی گرما) و جلوگیری از نفوذ آب می شود. برای انتخاب کفش ورزشی باید اندازه ی پاها، وزن بدن، نوع ورزش، لایه ها، مغزی ها و جنس مواد به کار رفته در تولید کفش مورد توجه قرار گیرد. یک کفش ورزشی مناسب باید بدن ورزشکار به خصوص اندام تحتانی و کمر وی را از ضربات محافظت نموده و مفاصل پا را در برابر حرکت شدید حمایت نماید. در ناحیه ی پا بیست وسه عضله حرکات متنوع پا را به وجود می آورند. مچ پا به علت تحمل وزن بدن و حرکت و راه رفتن و دویدن به ویژه در ورزش ها در معرض آسیب دیدگی است. طراحی و ساختمان کفش های ورزشکاران می تواند آن ها را در برابر فشارهای داخلی و خارجی بر پاهایشان که باعث صدمه به ورزشکاران می شود محافظت کند. ناهنجاری های مختلفی در پا وجود دارد که بسیاری از آن ها بر اثر پوشیدن کفش های نامناسب در دوران کودکی و جوانی شکل گرفته اند. مانند: فرو رفتن ناخن در پا، انگشتان چکشی، شست کج، تاول، میخچه و بسیاری از ناهنجاری های دیگر که در اثر کفش های نامناسب به وجود می آیند. بنابراین برای کاهش صدمات پا در ورزشکاران استفاده از کفش های مناسب ضروری به نظر می رسد.
