تاي بوکسينگ
تاي بوکسينگ يا موي تاي يک هنر دفاع شخصي سنتي است. اين هنر رزمي با بوکس متفاوت است زيرا در مبارزه آن، پاها، آرنج ها، زانوان و همچنين ضربات مشت به يک اندازه به کار مي روند. بنابراين آن را مي توان به نوعي يک هنر رزمي آزاد به شمار آورد. در يک رقابت تاي بوکسينگ، پنج راند سه دقيقه اي وجود دارد که بين هر کدام از آنها دو دقيقه استراحت گذاشته مي شود.
موي تاي در سال 1650 ميلادي و در زماني که پادشاه Naresuen، حاکم کشور Siam توسط افراد کشور Burmese اسير شد و براي آزادي خود پيشنهادي داد تا با دوازده نفر از قهرمانان رزمي کار اين کشور مبارزه کند و آنها را شکست دهد متولد گرديد. او با موفقيت، همه اين دوازده تن را شکست داد و تبديل به يک قهرمان ملي گرديد و از آن پس مردم کشور Thais با افتخار از اين قهرمان رزمي کار خود ياد مي کردند. اين هنر رزمي حتي در زمان صلح هم مورد تمرين و آموزش سربازان قرار مي گرفت و سربازان، بدون اسلحه با يکديگر مي جنگيدند و اين گونه خود را آماده نگاه مي داشتند. در آن زمان، قوانين خاصي براي مبارزه وجود نداشت؛ رزمي کاران وزن کشي نمي شدند و راندي در کار نبود. بوکسورها پابرهنه مبارزه مي کردند و مشت ها و بازوان خود را با طناب پوشانده و به طرز بسيار وحشيانه اي به يکديگر حمله مي کردند. متدهاي آموزشي بسيار گسترده و مختلف بود. مي توان گفت که ريشه تاي بوکسينگ را مي توان در فرامين بودا هم پيدا کرد. آئين Ram Muag يک آئين سنتي و روحي است که در آن اصول انجام نزد و قرباني براي خدايان، احترام به والدين و آموزگاران، دوست داشتن ديگران، شاه و وطن اجرا مي شود. در اين آئين و همچنين در هنگام مبارزات موسيقي نواخته مي شود که البته اخيراً فنون بوکس غربي نيز به تکنيک هاي مواي تاي راه پيدا کرده و متدهاي آموزشي و تاکتيک هاي موي تاي تحت تأثير فنون غربي قرار گرفته اند. در پنجاه سال اخير، موي تاي شهرت بيشتري پيدا کرده و دستکش هاي مخصوص، وزن کشي و راندهاي سه دقيقه اي در اين مسابقات لحاظ مي شود. به خاطر طبيعت خشن تر و تکنيک هاي زيباتر و موي تاي، مبارزان اين هنر رزمي از احترام بيشتري در بين طرفداران رشته هاي رزمي برخوردار هستند.
