مقدمه
روئینگ یکی از قدیمی ترین ورزشهایی است( از سال 1900) که در المپیک برگزار شده و هم اکنون بعد از دو میدانی بیشترین شرکت کننده را در المپیک دارد.
قایق های روئینگ بلند و کم عرض هستند و مسابقات آن در کلاس های یک نفره، دو نفره ، چهار نفره و هشت نفره و همیشه در مسافت ثابت 2000 متر برگزار می شود.
مشخصه ویژه این رشته از قایقرانی که سبب تفاوت آن با بقیه رشته ها می شود، نشیمنگاه متحرک و جهت حرکت برعکس روئینگ می باشد. بدین معنا که پارو زنان هنگام پاروزنی پشت سر خود را نمی بینند که گاهی توسط شخصی که سکاندار نامیده می شود و روبروی ورزشکاران می نشیند مسیر حرکت کنترل می شود.
پاروزنان ورزشکارانی بلند قد ، با توده چربی کم هستند که در دراز مدت تمرین می کنند و با شدت های بسیار بالا رقابت می کنند. بیشتر عضلات بدن در این ورزش درگیر هستند 10 تا 12 سالگی سن مناسبی برای شروع این ورزش است و نکته جالب در این مورد این است که مسابقات پیشکسوتان روئینگ در جهان تا سن 75 سالگی برگزار می شود.
نوجوانانی که طول دستهایشان بیشتر از بلندی قامتشان است بهترین حالت را برای استعدادیابی این رشته دارا می باشند. به نوآموزان قبل از شروع آموزش شنا داده می شود.
فدراسیون جهانی روئینگ FISA نام دارد که در سال 1892 تاسیس شد و هم اکنون 128 عضو دارد.
روئینگ در اواخر سال 1384 در ایران همزمان برای آقایان و بانوان افتتاح شد و هم اکنون در 11 استان که از رودخانه یا سد مناسب برخوردار هستند فعالیت می شود. همین طور 6 پایگاه قهرمانی برای آقایان و بانوان در تهران ، زنجان و گیلان فعال هستند.
برگرفته از وب سایت فدراسیون قایقرانی
